Een Mozaïek

Vandaag was mijn enige echt volledige dag in Boekarest, dus dat betekende weer veel meters maken. In totaal 20.5 km gelopen en 27.000 stappen gezet. Daarbij moet wel gezegd worden dat ik deze avond nog een rondje hardgelopen heb, dus dat tikt aardig aan bij de kilometers en stappen.

De dag begonnen met een ontbijtje bij de koffiecorner op de hoek van de straat. Iets waar ze er hier overigens opvallend veel van hebben en allemaal goed bezocht worden. Ben ik naar het Romanian Athenaeum gelopen, een oud gebouw dat vroeger voor opera’s werd gebruikt en nog steeds in gebruik is voor klassieke muziek concerten. Om vervolgens de metro te pakken naar ‘Arcul de Triumf’, ja precies, de Romeense variant van de ‘Arc de Triomphe’.

Daar onder de boog der overwinningen kwam ik spontaan de jongen tegen waarmee ik onder anderen een cabine deelde in de slaaptrein naar Boekarest toe. Na even bijgepraat te hebben, besloten we de dag samen te vervolgen. Eerst langs ‘umbrella street’ om vervolgens het CEC Palace aan te doen en door te lopen naar het ‘Radu Voda’ klooster, een Roemeens Ortodox klooster daar op een heuvel staat en dus boven de stad uit torent. Daar waar een gebed of ceremonie bezig die indrukwekkend was en druk bezocht.

Vervolgens zijn we naar Oud-Boekarest gelopen om daar een drankje te doen en een hapje te eten. Gedurende dit etentje hadden we het over welke steden we nog gingen bezoeken tijdens onze reis.

Jip: “Ja ik ga morgen naar Sofia”

Leo: “Ik ook, welke trein heb je?”

Jip: “Die om 10.50, jij?”

Leo: “Ja dezelfde”

Ik zal jullie de verdere conversatie besparen, maar het komt er op neer dat Leo en ik op dezelfde dag in Budapest aankwamen, dus dezelfde trein naar Boekarest hadden, vanuit Boekarest dezelfde trein pakken naar Sofia, vanuit Sofia dezelfde bus naar Thessaloniki pakken en ook vanuit Thessaloniki exact dezelfde trein naar Athene. Tja… we liggen op één lijn haha. Wel leuk, want ik kan het goed met hem vinden. We hebben afgesproken om elkaar af en toe op te zoeken tijdens onze reis, maar hebben ook onze eigen plannen. Een balans die mij wel bevalt.  

En dan een oordeel over Boekarest. Het is vooral een drukke stad, waar met name het vele autoverkeer de oorzaak van is. Heel veel verkeer moet door de stad ipv er omheen, wat het gewoon heel druk maakt. Verder is er overal reclame, billboards of grote poster op rotondes, gebouwen, metro’s, etc.

De stad is verder een soort groot mozaïek, waar de geschiedenis de oorzaak van is. Hoewel ik het fijne er niet van weet zijn er meerder bombardementen, een Roemeense Communistische dictator en een snelle bevolkingsgroei de oorzaak van geweest. De bombardementen spreken voor zich. Gedurende de communistische tijd had Roemenië een relatief onafhankelijke positie binnen de Sovjet-Unie met een eigen Roemeense Dictator: Nicolae Ceaușescu. Om te laten zien dat hij een belangrijk persoon was heeft hij veel delen van de stad gesloopt om daar grote gebouwen voor in de plaats te zetten. Het parlement is daar het beste voorbeeld van. Want, grote gebouwen betekende veel macht. Later in de communistische tijd en net na de val van het IJzeren Gordijn was er een grote bevolkingsstroom richting de stad (ik moet de reden even schuldig blijven), wat leidde tot de sloop van kleine huizen en de bouw van grote flats.

Het resultaat is soms een plukje oude stad hier en daar, een gigantische gebouw dat er tussen te vinden is en verder ook heel veel lelijke goedkope flats. En waar in Budapest deze verschillende dingen allemaal een beetje bij elkaar zaten in delen van de stad, ligt hier alles door elkaar wat het een mooie mozaïek maakt.

Al met al zou ik niet zeggen dat het de mooiste stad is, maar het is wel een interessante stad en ik ben blij het bezocht te hebben. Het is echt anders dan ik hiervoor gezien heb en geeft een beetje een Zuid-Amerikaanse vibe af, ten minste, ik denk dat een Zuid-Amerikaanse stad er ook zo een beetje uitziet.

Morgen een lange reis naar Sofia tegemoet, 9.5 uur achter elkaar in de trein met weer twee grenscontroles voor de boeg. Het is maar goed dat ik de benen vandaag veel beweging heb gegeven, want morgen zullen ze die niet krijgen.