Bulgarije doorkruisen

Het was een typische reisdag. De wekker om 8u ’s ochtends, wassen, even op zoek naar een ontbijtje en genoeg proviand voor onderweg en dan naar station. De goeie trein vinden en dan vooral ook het goede treinstel, want de trein bestond uit delen die allemaal een andere eind bestemming hadden, van Sofia tot Varna. Hetgeen alle bestemming gemeen hadden, ze moesten de grens over bij Ruse. Nadat het juiste treinstel gevonden was kon de weg naar Ruse dan ook ingezet worden, so far so good.

Volgens schema kwam de trein aan in Giurgiu, grensstadje aan de kant van Roemenië, waar de eerste paspoort controle was. De Roemeense politie loopt dan met een stalen gezicht je coupé binnen, roept ‘passport control’ en tot mijn verbazing komt hij je paspoort dan ophalen, checkt hij of de foto klopt en neemt hem dan mee. Zit je dan, ineens zonder paspoort, waar die hem mee naartoe genomen heeft, Joost mag het weten. De paspoort controle zou 20 minuten moeten duren maar pas na 1 uur en 10 minuten komt meneer de agent het stationsgebouw weer uitgelopen met een stapel aan paspoorten. Komt naar je coupé en roept je naam en geeft je dan je paspoort terug. Ik vind het persoonlijk maar een raar systeem en gevoelig voor fraude en ongelukjes enzo, maar goed.

Inmiddels dus met 50 minuten vertraging weer vetrokken, de Donau over naar Bulgarije en dan sta je vijf minuten later weer stil. Het hele riedeltje opnieuw. Paspoort afgeven, wachten, en dan opletten dat je het goeie paspoort weer terug krijgt. Weer een uur verder en zomaar ineens 1.5 uur vertraging opgelopen. De treindelen splitsen zich vervolgens op en worden weer gekoppeld aan Bulgaarse treinstellen om vervolgens echt richting Sofia te gaan.

Opvallend genoeg gebeurd dit nou niet echt snel, de trein rijdt tot aan Veliko Tarnovo in een heel laag tempo. Het hobbelt een beetje langzaam door het Bulgaarse landschap. In Veliko Tarnovo wordt de locomotief losgekoppeld en er een andere aangezet. Dit duurt even, maar daarna zit het tempo er ineens lekker in. Het landschap wordt vanaf dan ook met de meter mooier. De eindeloze tarwe- en maïsvelden wisselen zich eerst in voor grote velden vol met zonnebloemen in een heuvel landschap. Een heuvel landschap dat steeds hoger wordt en langzaam aan een berglandschap wordt. Inmiddels 8 uur onderweg en 19.30 op de klok begint de trein het Balkan Gebergte te doorkruisen en staat iedereen in de trein uit een raampje te hangen en te genieten van het uitzicht terwijl de zon langzaam onder begint te gaan. Uiteindelijk wordt het donker en valt het uitzicht weg, op dat moment is het wachten tot station Sofia in zicht komt.

Uiteindelijk is het 22.15 als we aankomen op het station, 2 uur later als gepland. Iets wat een gewoonte wordt tijdens deze reis en waar ik dus rekening mee moet gaan houden. En in Nederland iedereen maar klagen als de NS 5 minuutjes te laat aan komt.

22.15 betekent ook dat het al helemaal donker is in Sofia als ik het station uit loop. OV-verbindingen richting mijn hotel zijn ook al afgeschaald richting dit tijdstip en dus besluit ik te gaan lopen. Hoewel er nog veel auto’s rondrijden zijn de stoepen en fietspaden uitgestorven en overigens ook allemaal slecht onderhouden. Het geeft niet de meest prettige indruk van de stad. Inmiddels ben ik ingecheckt in het hotel en kan de stad morgen eens ontdekt worden, hopelijk geeft het een betere indruk overdag dan zo ’s nachts.